DZIEWICZE MACIERZYŃSTWO NAJŚWIĘTSZEJ MARYI
Maryja przyjęła
Bożą propozycję, zgodziła się być Matką Jezusa Chrystusa, a tym samym -
Matką Boga.
1. Co
znaczy, że Maryja - chociaż była Matką - pozostała na zawsze dziewicą?
Mt 1,18-25
Kościół
wierzy w stałe dziewictwo Maryi. Znaczy to, że w dziewiczy sposób, bez
udziału mężczyzny, z Ducha Świętego poczęła Jezusa Chrystusa, Syna Bożego,
i pozostała dziewicą także po Jego urodzeniu. O dziewictwie Maryi świadczy
Pismo św. (por. Łk 1,35). Św. Józef nie był ojcem Jezusa. Był nim Bóg
Ojciec, pierwsza osoba Trójcy Świętej. Oblubieniec Maryi, św. Józef,
opiekował się Jezusem.
Ewangelista
Mateusz mówi, że św. Józef przyjął Maryję, swoją małżonkę, „lecz
nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię
Jezus” (Mt 1,25). Wyrażenie „aż” odnosi się do przeszłości, nie
stwierdzając nic o przyszłości, tzn. o tym, co było po narodzeniu Jezusa,
stąd nie przeczy wierze Kościoła w stałe dziewictwo Matki Bożej. Także z
określenia Chrystusa mianem „pierworodny” (por. Łk 2,7) nie wynika, że
Maryja - oprócz Niego - miała jeszcze inne dzieci, gdyż „pierworodnym”
w Piśmie św. nazywa się także jedynego syna, który był poświęcony Bogu
(por. Wj 13,11-16) i posiadał takie same prawa i obowiązki, jak pierwszy z
wielu synów. Określenie „bracia” Chrystusa (por. Mt 12,46; Mk 3,31) nie
musi oznaczać braci rodzonych, lecz ciotecznych i stryjecznych.
2. Dlaczego
Maryję nazywamy Matką Boga, chociaż była tylko człowiekiem? Łk 1,35;
2,1-14
Maryja była
Matką Jezusa Chrystusa, prawdziwego Syna Bożego, dlatego przysługuje Jej
tytuł Bożej Rodzicielki, Bogurodzicy, Matki Bożej. Jej Boże Macierzyństwo
oznacza, że Jezus Chrystus otrzymał od Niej ludzką naturę podobnie, jak każde
dziecko otrzymuje ją od swej matki. Nie można natomiast stwierdzić, że
Maryja, Matka Boża, dała Chrystusowi boską naturę albo że jest Ona równa
Ojcu niebieskiemu. On bowiem jest Stwórcą, Maryja zaś -stworzeniem,
wezwanym przez Niego do wypełnienia niezwykłego zadania.
3. Co
znaczy, że Macierzyństwo Maryi stanowi dla Kościoła wzór apostolskiej
działalności?
Maryja
zrodziła Chrystusa, naszego Zbawiciela. Apostolska działalność Kościoła,
ludu Bożego, też polega na „rodzeniu" Chrystusa w ludzkich sercach
przez głoszenie Ewangelii (por. Ef 3,17) i sprawowanie sakramentów (por. Rz
6,4). W tym, kto słucha słowa Bożego, przystępuje do sakramentów, szczególnie
do Komunii św., rodzi się i wzrasta Jezus Chrystus.
Przez
chrzest zostaliśmy włączeni w Kościół i jesteśmy zobowiązani do
„rodzenia" Chrystusa przez działalność apostolską, a także misyjną,
np. przez wspieranie misjonarzy modlitwą i materialnymi darami. Każdy z nas
w jakimś stopniu odpowiada za to, czy Chrystus rodzi się w sercach braci,
czy w nich wzrasta, czy się z Nim przyjaźnią.
Szczególnie
rodzice chrześcijańscy odpowiedzialni są za „rodzenie" Chrystusa w
sercach swoich dzieci oraz za to, czy będą Go one naśladować w swoim życiu.
Od przykładu rodziców w dużej mierze zależy, czy ich dzieci będą przyjaźnić
się z Jezusem, rozmawiać z Nim, naśladować Go, czy też będzie im obojętny.
Mogą zbliżyć dzieci do Zbawiciela, opowiadając im o Jego niezwykłej miłości,
dobroci, o działalności apostolskiej, o cudach, życzliwym traktowaniu ludzi
itp.
