Współpraca
człowieka z Bogiem utrzymującym stworzenia
Człowiek został
stworzony na obraz i podobieństwo Boże. Otrzymał od Stwórcy liczne
uzdolnienia, dzięki którym może na różne sposoby z Nim współdziałać. Ma
on przedłużać stwórcze dzieło Boga przez przekazywanie życia, przez pracę,
przez poddawanie sobie ziemi, ma też naśladować Boga opiekującego się każdym
stworzeniem.
Stała opieka Boża nad stworzeniami. Błąd deizmu
1. Co głosi
deizm i w czym sprzeciwia się on wierze chrześcijańskiej? Mt 6,25-34
W filozofii XVII i XVIII w. pojawił się kierunek nazywany
deizmem. Przedstawiciele tego kierunku utrzymywali, że Bóg stworzył świat,
lecz nie interesuje się już więcej jego losem. Według ich poglądów Stwórca
wszystko wprawił w ruch na podobieństwo nakręconego zegara, nadał światu
prawa przyrody i wszystko zostawił swojemu własnemu biegowi. Deizm stoi w
jawnej sprzeczności z nauką Pisma św., ukazującą Boga jako dobrego Ojca
zatroskanego o swoje stworzenie. On to dał człowiekowi wszelką roślinę
przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie
nasienie, a zwierzętom - wszelką trawę zieloną za pokarm (por. Rdz 1,29-30).
Według nauki objawionej Bóg troszczy się nie tylko o „lilie polne” i
„ptaki powietrzne”, ale przede wszystkim o człowieka (por. Mt 6,25-34).
Czasami deizm odradza się nawet u wierzących, w postaci
pewnej postawy życiowej polegającej
na tym, że człowiek zapomina o opiece Bożej i całą ufność pokłada wyłącznie
w swojej zapobiegliwości, sprycie, pracy, np. nie modli się, nie uczestniczy w
liturgii, nie przystępuje do sakramentów twierdząc, że nie ma na to wszystko
czasu, ponieważ musi nawet w
niedzielę pracować na utrzymanie rodziny. Wierzący człowiek powinien zaufać
dobroci Boga. Zaufanie to polega na głębokim przekonaniu, że otrzyma się od
Ojca niebieskiego wszystko to, co jest nam naprawdę potrzebne. Zdanie się na
Bożą Opatrzność nie oznacza jednak całkowitej bezczynności i życiowej
bierności.
Sposoby
kierowania stworzeniami przez Boga
2. W jaki sposób
Bóg kieruje materią nieożywioną, zwierzętami oraz rozumnym i wolnym człowiekiem?
J 15,10-15
Przyrodą nieożywioną
Bóg kieruje przez ustanowione przez siebie prawa, zwierzętami zaś - przez
wrodzone im instynkty, które skłaniają je do odpowiedniego w danych
sytuacjach zachowania się, np. do ucieczki w przypadku niebezpieczeństwa. Co
się tyczy człowieka, istoty wolnej i rozumnej, to on sam powinien odczytywać,
jak należy postępować i kształtować swój los jednostkowy i społeczny. Na
różne sposoby Bóg ukazuje nam najwłaściwszą drogę postępowania, np.
przez przykazania, naukę Chrystusa, różne zdarzenia i sytuacje, przez głos
sumienia. Człowiek ma też odczytywać prawa rządzące rozwojem życia społecznego,
ekonomicznego i do nich się stosować. Również przez odkrywanie praw natury
człowiek poznaje, jak ma postępować. Każdy powinien dobrowolnie wybrać swoją
właściwą drogę życiową, którą wyznaczył mu Bóg.
Nasza troska o innych współdziałaniem z Bożą Opatrznością
3. W
jaki sposób mamy współdziałać z Bogiem opiekującym się wszystkimi i
wszystkim? Mt 6,33-34
Chrystus przypomina
nam, że powinniśmy się troszczyć o „królestwo [Boga] i o Jego
sprawiedliwość” (Mt 6,33). Mamy zatem budować królestwo, w którym
zapanuje pełna sprawiedliwość, miłość, dobro i prawda. Powinniśmy zabiegać
o powstanie takiej wspólnoty ludzkiej, w której jeden będzie się starał o
drugiego, a nie tylko o siebie samego, o to, co będzie sam jadł, pił i w co
się ubierze (por. Mt 6,25). Mamy opiekować się innymi ludźmi, troszczyć o
nich, a wówczas Bóg udzieli nam wszystkiego, czego sami potrzebujemy. Każdy
chrześcijanin ma być naśladowcą dobroci Bożej, Jego troskliwości o
stworzenie. Tę troskliwość można naśladować przez wspomaganie innych, pracę
dla rodziny itp. Kto umie dzielić się, doświadczy na sobie Bożej opieki, kto
zaś chciwie zagarnia wszystko tylko dla siebie, odczuwa ciągły niedosyt, a często
traci również i to, co posiada. Nie tylko sami mamy naśladować dobroć Bożą,
ale ponadto tak wpływać na innych ludzi, aby i oni upodobnili się do
troskliwego i hojnego Boga, karmiącego ptaki i przyodziewającego lilie polne
(por. Mt 6,25-34).
(zob. Boża
Opatrzność)
