Odkupiciel
– Światłość niszcząca mroki grzechu
Aby wybawić świat od wszystkich tragicznych następstw grzechu pierwszych rodziców i od samego grzechu. Ojciec niebieski zesłał nam swojego Syna, Jezusa Chrystusa. Jego przyjście zostało poprzedzone przygotowaniem ludzkości. Dlatego też Bóg wybrał sobie lud, który chciał w szczególny sposób przysposobić na przyjście Mesjasza. Ludem tym był Izrael. W tym narodzie, przygotowanym przez proroków, przez Jana Chrzciciela, narodził się z Maryi Panny Jezus, prawdziwy Bóg i człowiek. On to wybawił ludzkość z katastrofy, w jakiej się znalazła z powodu swoich grzechów.
CHRYSTUS —
wybawiciel od grzechu
1. Dlaczego ludzkość nie mogła sama wybawić się ze swoich grzechów i potrzebowała Zbawiciela? Łk 15,3-32; 6,39-41; 10,30-37
Tylko dobra istota może udoskonalić świat, w którym panuje zło, grzech i egoizm. Pogrążona w nienawiści i wrogości, chora ludzkość czekała na kogoś szlachetnego, dobrego, kochającego, kto mógłby uleczyć jej rany (por. Łk 10,30-37). Następstwem grzesznego oddalenia się człowieka od Boga było to, że zniewolony przez grzech i egoizm, nie był on już w stanie kochać w sposób bezinteresowny. Zraniony przez grzech człowiek nie mógł pomóc ani sobie, ani innym. Kto usidlany jest w grzechach, ten nie może wybawić od nich innych ludzi. „Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj?” (Łk 6,39) Zbuntowana ludzkość potrzebowała kogoś sprawiedliwego, pełnego miłości do Boga i do bliźnich, bo tylko taka istota mogła ją zmienić. Tylko ktoś święty mógł wyprowadzić ludzi z moralnej nędzy. Tylko światło może rozproszyć mrok i ciemność. Miłosierny Ojciec postał więc nam kogoś doskonałego i sprawiedliwego, dobrego i świętego: swojego jednorodzonego Syna, który stał się człowiekiem. On to właśnie stał się Dobrym Pasterzem szukającym zagubionych owiec (por. Łk 15,3-32) i uczącym ludzi miłości do Ojca oraz do bliźnich. Chrystus jest w stanie zmienić świat nie tylko przez pozostawiony przykład doskonałej miłości, ale przede wszystkim przez swoją łaskę, która przemienia serca ludzkie, nie niszcząc wolności człowieka.
Zwycięzca
szatana
2. Dlaczego szatan kusił Chrystusa i na czym polegało jego kuszenie? Mt 4,1-11
Szatan wiedział, jak wielkim zagrożeniem dla jego królestwa zła i kłamstwa, był sprawiedliwy i posłuszny swojemu Ojcu - Jezus, dlatego też chciał Go sprowadzić z drogi prawości. Kusiciel usiłował odwieść Jezusa od bezinteresownej miłości, od posłuszeństwa Ojcu niebieskiemu, od służenia ludziom, i przekształcić w człowieka samolubnego, żyjącego tylko dla siebie, służącego tylko sobie i dla siebie działającego cuda. Dlatego też szatan przekonywał Chrystusa, aby przemienił kamienie w chleb i sam jadł, aby się rzucił ze świątyni w dół i wprawił w zdumienie ludzi widzących, gdy aniołowie poniosą Go na swoich rękach, aby się mu pokłonił, tzn. aby sprzeciwił się woli Ojca niebieskiego, porzucił Jego sprawiedliwość, dobro i aby podbijał wszystkie narody tego świata, nie przebierając w środkach. Chrystus jednak odrzucił pokusy szatana i podążył drogą służenia jedynemu Bogu, swojemu Ojcu, drogą wypełniania Jego woli. Sprzeciwiający się szatanowi Chrystus całkowicie różni się od prarodziców, którzy mu ulegli przez swoje nieposłuszeństwo Stwórcy. Opierając się złu, Jezus ocalił w sobie to dobro, którym może każdego z nas ubogacić i przemienić. Wierny Ojcu niebieskiemu Zbawiciel, daje nam obecnie swoją łaskę, abyśmy i my opierali się szatanowi, wiernie służyli jedynemu Bogu, wypełniając tylko Jego wolę.
Jezus
umacniający szukających jego pomocy w czasie pokus
3. Jakie znaczenie dla naszej walki z pokusami i grzechem mają sakramenty i modlitwa? J 15,1-11
Modlitwa i sakramenty są naszym spotkaniem z Chrystusem, który oparł się szatanowi i pokonał grzech. Tylko Jezus, w którym nie ma ani śladu zła, może nas wybawić z różnych form egoizmu, czyli z pychy, chciwości, zazdrości, złości, nieczystości, lenistwa, szukania samych tylko przyjemności, np. w jedzeniu, piciu, życiu samymi rozrywkami i zabawami. Zbawiciel daje nam siły, abyśmy mogli się oprzeć różnym pokusom pochodzącym od szatana, innych ludzi czy też rodzących się z naszych złych przyzwyczajeń. Kto modli się i często przystępuje do sakramentów świętych, ten znajdzie siły do walki ze złem i będzie się kierował w życiu miłością. W sakramencie chrztu i pokuty Jezus wyzwala z grzechów tych, którzy w nie popadli, i udziela siły do nowego życia.
Miłość
wzrastająca w walce z pokusami
4. Jakie znaczenie dla przemiany i udoskonalenia świata posiada nasza walka z grzechem i troska o stały rozwój miłości? Mt 5,13-16
Chrystus mówi do nas: „Wy jesteście solą dla ziemi” (Mt 5,13), „Wy jesteście światłem świata” (Mt 5,14). Mamy zatem strzec świat od zepsucia przez zło i przekształcać go w królestwo Boże, czyli królestwo prawdy, dobra i miłości. Świat będzie się zmieniać i doskonalić, gdy naszym życiem zacznie rządzić autentyczna miłość do Boga i do ludzi, gdy zaczniemy kochać i służyć innym. Jeśli chcemy przemienić ludzkość i wyzwolić ją w jakiejś mierze z egoizmu i grzechu, powinniśmy sami opierać się złu i zwalczać w sobie wszelkie jego przejawy.
