Teologia dla dzieci i ich wychowawców
Różne losy dusz po śmierci człowieka
Kiedy człowiek umiera, jego dusza odłącza się od ciała.
W ciele nie ma już duszy, dlatego nie potrafi się ono poruszać,
tak jak nie potrafi jeździć samochodzik na baterię, w którym nie ma baterii,
albo koszulka, którą dziecko zdjęło z siebie i położyło na krześle.
Dla umarłego ciała urządza się pogrzeb i wkłada się je do ziemi.
W grobie ciało będzie leżało aż do dnia, kiedy Pan Bóg je znowu ożywi,
aby razem z duszą żyło wiecznie w niebie lub w piekle.
Kiedy Pan Bóg ożywi ciała ludzi dobrych i złych, to staną się one nieśmiertelne, tak jak nieśmiertelna jest dusza.
W czasie pogrzebu modlimy się o to, żeby Pan Bóg wziął do nieba duszę zmarłego człowieka, żeby nie poszła ona do piekła.
* * *
A co się stanie po śmierci z moją nieśmiertelną duszą, która nie umiera tak jak ciało?
Ani Twoja dusza, ani dusza żadnego człowieka nie umiera.
Nieśmiertelna dusza po śmierci dalej żyje, potrafi myśleć, widzi, słyszy i wszystko czuje.
Dusza potrafi też kochać i cieszyć się, jeśli jest duszą dobrą.
Jednak dusze po śmierci są bardzo różne.
Jedne dusze są piękne i dobre, a drugie bardzo brzydkie i złe.
Prześliczne są dusze ludzi dobrych, a dusze poplamione strasznymi grzechami są bardzo brzydkie, obrzydliwe.
Kiedy w chwili śmierci dusza opuszcza swoje ciało, idzie do Pana Boga.
Nad duszą odbywa się sąd szczegółowy.
Pan Bóg pokaże każdej duszy wszystkie dobre uczynki wykonane za życia.
Ale przed Panem Bogiem dusza zobaczy także wszystkie swoje grzechy, popełnione w ciągu całego życia, i bardzo się zawstydzi.
* * *
Dusze ludzi dobrych, którzy kochali Pana Boga i wszystkich ludzi, idą na zawsze do nieba.
W niebie dusze dobrych ludzi będą się zawsze cieszyć przy Panu Bogu, który bardzo je kocha.
Dusze w niebie są z Panem Jezusem, który ma tam swoje zmartwychwstałe ciało.
Każda dusza widzi w niebie, jak bardzo Pan Jezus ją kocha, i bardzo się z tego cieszy.
Zbawione dusze będą na zawsze z Maryją, naszą kochającą Matką, która w niebie jest nie tylko ze swoją duszą,
ale także ze swoim ciałem, bo została wniebowzięta.
W niebie będziemy na zawsze z naszymi dobrymi rodzicami, dziadkami, babciami, rodzeństwem, przyjaciółmi i będzie nam zawsze bardzo wesoło.
W niebie nikt nigdy nie jest smutny.
Żadne dziecko w niebie nie tęskni za zabawkami ani za zwierzątkami,
bo gdyby choć na chwilę za nimi zatęskniło,
to dobry i wszechmogący Pan Bóg stworzyłby je dla niego.
W niebie zobaczysz aniołów i swojego anioła stróża, który przez całe życie opiekował się Tobą, bo bardzo Cię kocha.
Wszyscy są w niebie dla siebie zawsze dobrzy, bo bardzo się kochają.
W niebie nie ma smutku ani cierpienia.
Wszystkim zawsze jest bardzo dobrze i wesoło, bo wszyscy się bardzo kochają.
W niebie nikt nie choruje, nikt nie jest głodny, nikomu nie jest zimno, nikt nie umiera.
Na ziemi są nieszczęśliwi ludzie, którzy nie widzą, nie słyszą, nie potrafią mówić.
Niektórzy są na wózkach, bo nie potrafią chodzić.
Niektórzy mają okaleczone ciało, bardzo zniekształcone, poranione.
Niektórzy ludzie nie mają rąk i nóg.
W niebie tak nie będzie.
Wszystkie dusze w niebie są piękne, doskonałe.
Niczego im nie brakuje.
Potrafią myśleć, mówić, wszystko rozumieją,
chociaż może na ziemi były duszami maleńkich dzieci, które umarły jeszcze przed narodzeniem się.
Również piękne będą ciała, kiedy po zmartwychwstaniu dołączą się do dusz, które są w niebie.
Ciała te będą piękne, nie będą okaleczone, zdeformowane.
To Pan Bóg sprawi, że ciała wszystkich ludzi w niebie będą prześliczne i bez żadnych braków, które nieraz miały na ziemi.
* * *
Rób dużo dobrych uczynków i codziennie przepraszaj Pana Boga za swoje grzechy,
aby Twoja dusza poszła do nieba zaraz po śmierci.
Jeśli nie wiesz, jakie dobre uczynki możesz spełniać, to zapytaj o to mamę lub tatę.
Jeśli nie wiesz, jak przepraszać Pana Boga za swoje grzechy,
to również zapytaj o to swoich rodziców.
* * *
Dusze ludzi trochę dobrych a trochę złych idą do czyśćca.
W czyśćcu dusze bardzo cierpią z powodu popełnionych grzechów.
Cierpią dłużej lub krócej, zależnie od brzydoty swoich grzechów.
Gdy cierpienia w ogniu czyśćcowym się skończą, oczyszczona dusza idzie na zawsze do nieba.
Z czyśćca żadna dusza nie idzie do piekła.
Proś Pana Boga, aby dusze cierpiące w czyśćcu poszły jak najszybciej do nieba.
Jeśli nie wiesz, jak się modlić za dusze w czyśćcu cierpiące,
to zapytaj o to rodziców.
* * *
Dusze złych ludzi, którzy nigdy nie chcieli się poprawić, idą na zawsze do piekła.
Żadna dusza nigdy nie wyjdzie z piekła.
Wiecznie będzie cierpieć w ogniu piekielnym.
Proś Pana Boga o to, aby żadna dusza nie poszła na zawsze do piekła, bo w piekle jest strasznie i piekło nigdy się nie skończy.
A jeszcze straszniejsze będzie piekło, gdy – po zmartwychwstaniu – ciała potępionych ludzi złączą się z duszami
i tak jak one będą zawsze przebywać w ogniu piekielnym.
Módl się, aby źli ludzie się zmienili i nie poszli do piekła.
Pan Bóg jest dobry i chętnie im pomoże się poprawić.
Wyjaśnienia dla starszych (zostaną dodane później)
Omówienie różnych zagadnień teologicznych można znaleźć w alfabetycznym Słowniku wyrażeń religijnych
(ks. Michał Kaszowski, autor wykorzystanych rysunków: Antoś Puto