Powrót do strony głównej

Wykaz haseł


NAUCZANIE PAPIEŻA FRANCISZKA

NADZIEJA

Skromna cnota nadziei


Nie ma nadziei, gdy nie ma wiary

Mówi się – zauważył papież Franciszek - że z trzech cnót teologalnych wiara jest najskromniejsza, bo ukrywa się w życiu. Wiarę się dostrzega, odczuwa. Wiadomo, czym jest. Miłość ujawnia się w czynach. (Hom. 29.10.2013)

Nadzieja jest najpokorniejszą z pośród cnót teologalnych również dlatego, że zależy od wiary i miłości. Jeśli bowiem ktoś nie wierzy, to może mieć tylko nadzieję dotyczącą spraw ziemskich, np. że się wzbogaci, że będzie długo żył w dobrym zdrowiu, że mu się poszczęści w pracy, w rodzinie, że dzieci będą dla niego pociechą i wsparciem w podeszłym wieku itp. Nadzieja prawdziwa, nadprzyrodzona jest spodziewaniem się tego, co nam obiecał Bóg: wejścia do Jego domu, widzenia Go twarzą w twarz, przebywania we wspólnocie kochających się wzajemnie zbawionych istot. Jest też spodziewaniem się chwalebnego zmartwychwstania ciał. Człowiek niewierzący nie spodziewa się tego ani do tego nie dąży z powodu braku wiary w nieśmiertelność duszy, w zmartwychwstanie ciał i w życie po śmierci.

Nie tęskni za Bogiem ten, kto go nie kocha

Najskromniejsza spośród teologalnych cnót nadzieja zależy także od miłości, którą wlewa w nasze serca Duch Święty (Rz 5,5): od miłości do Boga i do bliźnich. Trudno sobie wyobrazić, by jakiś człowiek tęsknił za Bogiem, za przebywaniem z Nim na wieki, gdyby w nim nie było choć trochę miłości do Niego. Podobnie nie może tęsknić za przebywaniem ze świętymi w niebie ten, kto nienawidzi bliźnich, gardzi nimi – a zwłaszcza wierzącymi i świętymi. Nie pragnie się spotkać z nimi.

Człowiek, w którym nie ma miłości do Boga i do bliźnich, może pragnąć przebywać w „niebie”, które sobie wyprodukował w swoim umyśle - skażonym przez egoizm i nienawiść - czyli w jakiejś krainie uciech, w której byłoby mu dobrze ze swoim egoizmem, nienawiścią, pychą. Jednak takiego nieba nie ma. Marzenie o takim niebie to mrzonka. Prawdziwe niebo - za którym tęskni i do którego dąży prawdziwa nadzieja - to niepojęte i wieczne szczęście, które mogą przeżywać tylko ci, którzy z pomocą łaski doszli do miłości doskonałej. Doszli do niej już tu na ziemi lub w czyśćcu.


(Redakcja artykułu: 10 listopada 2013, ks. Michał Kaszowski)

Podobne tematy omówione na stronie www.teologia.pl: Nadzieja

W formie drukowanej, Niebo, piekło, czyściec i to, co nastąpi na końcu, Śmierć i wieczne istnienie



Powrót do strony głównej

Wykaz haseł