MARYJA
— MISTRZYNI W MODLITWIE KONTEMPLACYJNEJ
Całe życie Matki Najświętszej było całkowicie zwrócone ku Bogu. On był w centrum Jej uwagi, Jego wola - czymś dla Niej najważniejszym. Ukierunkowanie na Boga stanowi istotę modlitwy kontemplacyjnej, mogącej przybierać różne formy: szukanie woli Bożej, „przypatrywania się” miłości Boga, przeżywania Jego obecności.
1. Na czym polega modlitwa szukania woli Bożej? Łk 1,26-38; 2,19.51
Maryja ciągle zastanawiała się nad wszystkimi wydarzeniami, nad słyszanymi słowami, ponieważ chciała wiedzieć, czego pragnie Bóg, jaka jest Jego wola. Św. Łukasz pisze: „A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu” (Łk 2,18-19). Szukanie woli Bożej jest modlitwą, ponieważ osoba pragnąca odczytać życzenia Boga myśli o Nim, z Nim omawia każdy życiowy problem, zadanie, działalność. W odnalezieniu woli Bożej pomaga stawianie sobie pytania: Co powiedziałby mi Bóg, gdy np. wychodzę do pracy, wracam do domu, w którym ciągle rodzą się konflikty, gdy mam porozmawiać z osobą zdecydowaną przerwać ciążę itp.? Innym sposobem szukania woli Bożej może być zastanawianie się, co zrobiłby Jezus, gdyby był na moim miejscu, w podobnej jak ja sytuacji, w podobnych warunkach. Szukanie odpowiedzi na wyżej postawione pytania będzie modlitwą mogącą zapełnić cały dzień. Warto wykorzystać na modlitewny kontakt z Bogiem każdy moment, np. chwile spędzone w kolejce do sklepu, czas oczekiwania na autobus itp.
Maryja nie tylko szukała woli Bożej, lecz według niej kształtowała swoje życie. I tak np. jako wezwanie Boże potraktowała Ona słowa anioła: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus” (Łk 1,31) oraz jego informację: „A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną" (Łk 1,36). Maryja odpowiedziała na Boże wezwanie i zgodziła się zostać Matką Syna Bożego, a także - jak pisze św. Łukasz - „wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta z pokolenia
Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę” (Łk 1,39-40). Pozostała u niej, aby jej pomagać.
2. Na czym polega modlitwa kontemplacyjna?
Łk 2,51
Istnieją dwie zasadnicze formy modlitwy. Pierwsza polega na wyrażaniu Bogu naszego uwielbienia, dziękczynienia, próśb i skruchy swoimi słowami lub gotowymi formułami modlitewnymi, psalmami itp. Drugi rodzaj modlitwy to wsłuchiwanie się w Boga, w Jego słowa, to doświadczanie Bożej dobroci, miłości, obecności, czyli kontemplacja Boga. Maryja daje nam przykład modlitwy uwielbienia, dziękczynienia, prośby oraz wsłuchiwania się w głos Boga i rozważania Jego dobroci. Chrześcijanin może praktykować nie tylko modlitwę polegającą na wypowiadaniu słów, ale też i modlitwę kontemplacyjną, gdyż przez chrzest został zjednoczony z Bogiem i otrzymał Ducha Świętego, który uzdalnia do takiej modlitwy. Trwanie bez słów przed Bogiem - Miłością, odczuwanie Jego bliskości - to modlitwa kontemplacyjna. Szukanie woli Bożej w różnych sytuacjach życiowych też stanowi pewien rodzaj modlitwy kontemplacyjnej.
3. Jak można rozwijać w sobie zdolność do kontemplacji Boga?
Mt 6,6-8
Umiejętność modlenia się jest łaską udzielaną przez Ducha Świętego. To On przychodzi z pomocą w naszej słabości, kiedy nie umiemy się modlić, jak potrzeba (por. Rz 8,26). Z łaską Bożą trzeba jednak współpracować. Dzięki tej współpracy pogłębi się nasza zdolność do modlitwy kontemplacyjnej. Oto kilka form ćwiczenia modlitwy kontemplacyjnej, którą mogą praktykować nie tylko zakonnicy, lecz wszyscy wierzący.
a. Najlepiej w spokojnym miejscu, np. w kościele, w kaplicy, na łonie przyrody itp. próbujemy skoncentrować się na samym Bogu, „odczuwać” Jego miłość, Jego obecność w nas. Trwając na takiej modlitwie, staramy się niewiele lub nic nie mówić, stosownie do słów Chrystusa:
„Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak poganie"
(Mt 6,7). Można to „przypatrywanie się" Bogu połączyć z uwielbianiem Go, dziękczynieniem, wyrażaniem skruchy itp.
b. Aby głębiej wniknąć w miłość Bożą, można - w czasie trwania przed Panem - próbować dać odpowiedź (nawet pisemną) na następujące pytania: Co przeżywał kochający Bóg, kiedy stwarzał moją duszę, kiedy udzielał mi swojej łaski w sakramencie chrztu, bierzmowania, małżeństwa? Co przeżywa, gdy przystępuję do Komunii św., gdy słucham Jego słowa w czasie Mszy św., lub gdy czytam Pismo św., gdy usiłuję nieudolnie do Niego mówić, gdy przebacza mi grzechy w sakramencie pojednania, gdy przeżywam coś przykrego itp.?
c. Ułatwia kontemplację miłości Bożej wnikanie w usposobienie Chrystusa, w Jego przeżycia. Można więc w czasie trwania przed Zbawicielem zadawać sobie następujące pytania: Co przeżywał Syn Boży, gdy Maryja powiedziała swoje „tak"? Co przeżywał Jezus, gdy widział zmęczone rzesze, gdy rozmawiał z Samarytanką, gdy przychodzili do Niego chorzy, gdy przyprowadzono do Niego kobietę pochwyconą na cudzołóstwie, gdy w Ogrójcu zasnęli Jego apostołowie, gdy Szymon Cyrenejczyk pomagał Mu nieść krzyż, gdy wypowiadał ostatnie słowa na krzyżu, gdy powrócił do Ojca, gdy wziął do nieba Swą Matkę, gdy nam udziela Swych łask, gdy może wysłuchać jakąś naszą modlitwę, gdy może przyjąć do nieba umierającego człowieka itp.?
d. Inną formą uczenia się kontemplacji miłości Syna Bożego może być wyobrażanie sobie, że jestem jedną z postaci, która spotkała się z Chrystusem, np. Samarytanką, człowiekiem sparaliżowanym, Nikodemem, Marią Magdaleną, jednym z apostołów itp. Po przeczytaniu zatem dowolnego fragmentu z Pisma św. zastanawiam się, co przeżywałby, myślał i co powiedziałby mi Chrystus, gdybym był jedną z postaci opisanych w danym fragmencie, np. Piłatem, setnikiem itp.
e. Można uczyć się kontemplacji miłości Bożej, zastanawiając się nad różnymi wydarzeniami z codziennego życia. I tak np. trwając przed Bogiem lub wyobrażając sobie Jezusa Chrystusa zastanawiam się, co mógłby przeżywać lub mi powiedzieć, gdy dowiaduję się o chorobie bliskiej mi osoby, gdy dręczą mnie wyrzuty sumienia, gdy muszę zdecydować się na operację, gdy dowiaduję się o wojnie w jakimś kraju, o różnych formach przemocy itp.
f. Omówione już uprzednio (w pierwszym pytaniu) szukanie woli Bożej także stanowi jedną z form modlitwy kontemplacyjnej, gdyż jest zwróceniem się ku Bogu, odszukiwaniem Jego pragnień, życzeń, planów.
g. Każde rozważanie i refleksja religijna przygotowuje nas do modlitwy kontemplacyjnej. Można zatem rozważać przymioty Boga, Jego wszechmoc, nieskończoność, niezmienność itp., prawdy wiary, np. zawarte w „Credo”. Można codziennie modlić się w ten sposób, że po odczytaniu fragmentu Pisma św. zastanawiamy się nad nim przez chwilę, wplatając w tę refleksję
słowa uwielbienia, dziękczynienia, prośby lub przeproszenia. Można też
zastanawiać się nad sensem słów znanych modlitw, psalmów itp. Pożyteczne też
jest rozważanie, w jakich okolicznościach możemy odmówić dany psalm lub jakiś
jego fragment itp.
