NIEPOKALANE POCZĘCIE l
ŚWIĘTOŚĆ BOŻEJ RODZICIELKI
Kościół wierzy, że Maryja została obdarowana przez Boga wyjątkowymi łaskami, z których największą jest dar
Niepokalanego Poczęcia i świętości.
1. Na czym polega
Niepokalane Poczęcie Maryi?
Łk 1,28
Pierwsi rodzice, skuszeni przez szatana, zwątpili w miłość Boga, w sensowność Jego przykazań, przez co zniszczyli w sobie przyjacielskie nastawienie do Niego i łaskę jedności z Nim. Upadek pierwszych rodziców spowodował, że wszyscy ludzie przychodzą na świat bez łaski jednoczącej z Bogiem, bez daru nadprzyrodzonego życia Bożego, co teologia nazywa stanem grzechu pierworodnego. Jezus Chrystus w sakramencie chrztu zmywa z nas ten grzech, obdarza darem życia Bożego i jednoczy ze sobą. Tylko Maryja przyszła na świat wolna od grzechu pierworodnego: od momentu poczęcia była przez łaskę zjednoczona z Bogiem. Nie należy mylić
Niepokalanego Poczęcia Maryi Panny z dziewiczym poczęciem Jezusa Chrystusa.
2. Co znaczy, że
Niepokalane Poczęcie Maryja zawdzięcza Chrystusowemu dziełu odkupienia?
1 P 11,18-19
Świętość i bezgrzeszność to owoc Chrystusowego odkupienia. Tym owocem był również dar
Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Ze względu na przyszłe zasługi Chrystusa, Maryja została ustrzeżona od grzechu pierworodnego. Każdy ochrzczony przypomina człowieka, który przewrócił się i został następnie przez Jezusa Chrystusa podniesiony. Maryja natomiast podobna jest do człowieka, który nie „zdążył” upaść, bo ochroniła go przed tym wszechmocna ręka Boża.
3. Co oznacza
bezgrzeszność i świętość Maryi?
Ef 1,3-4
Maryja Panna była wolna nie tylko od grzechu pierworodnego, ale także od jakiegokolwiek grzechu osobistego. Jej świętość polegała na współpracy z otrzymanymi łaskami, na doskonałym zaufaniu Bogu, na wierze, na miłości do Niego, na wypełnianiu Jego woli, na służbie bliźnim.
Naśladować świętość Maryi znaczy - jak Ona - w każdej chwili życia wypełniać wolę Ojca, Jemu bezgranicznie ufać. Odkryjemy wolę Bożą, o ile za przykładem Maryi będziemy się zastanawiać nad wszystkimi wydarzeniami życiowymi, o ile będziemy rozważać często Pismo św. i wsłuchiwać się w głos sumienia. Poprzez otaczający nas świat, ludzi, spotkania, wydarzenia Bóg mówi do nas, objawia nam swoją zbawczą wolę i pragnienia.
Kto usiłuje odczytać wolę Bożą, ten ustawicznie się modli, bo modlitwą jest wnikanie w zamysły i pragnienia Boga. Można zatem zadawać sobie ustawicznie następujące pytania: Czego Bóg teraz ode mnie oczekuje? Jak postąpić, zachować się, wykonać daną pracę, aby Jemu się podobała? Co mógłby mi powiedzieć Bóg, gdy przygotowuję się do rozmowy z
niemiłą osobą, gdy muszę wykonać nieprzyjemną pracę itp.?
4. Co znaczy, że Maryja ukazuje nam wielkość zbawczej działalności Ojca, Syna i Ducha Świętego?
Łk 1,46-50
Trójosobowy Bóg zbawia człowieka i pragnie jego współpracy w swoim zbawczych dziele. Na przykładzie Maryi widzimy, czego może dokonać Bóg w człowieku, który z Nim współdziała. Matka Najświętsza poddała się zbawczemu oddziaływaniu Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego. Rozważmy wpływ trzech osób Trójcy Świętej na Maryję.
Przedwieczny Ojciec wzywa ludzi do współdziałania z Nim w zbawianiu świata. Zgodnie z Jego planem, Maryja miała być Matką Jezusa Chrystusa, Jego Syna, który przyniósł nam wieczne zbawienie, na co wyraziła swoją zgodę.
Bogurodzica osiągnęła niezwykłą wielkość, gdyż nie sprzeciwiła się woli Boga Ojca.
Niepokalane
Poczęcie Maryi, Jej niezwykła świętość i bezgrzeszność, wszystko to ujawnia nam wielkość Chrystusowego odkupienia. Wszystkie łaski otrzymane przez Maryję są bowiem owocem męki, śmierci i zmartwychwstania Zbawiciela, Jej Syna. Bez odkupienia Maryja byłaby grzesznicą jak wszyscy pozostali ludzie i nie zostałaby wzięta do nieba.
Bezgrzeszność i świętość Maryi to również rezultat działania w Niej Ducha Świętego. Bez Jego oddziaływania nie ma duchowego odrodzenia ani wiary, ani miłości, ani świętości. Z Ducha Świętego też Maryja poczęła w dziewiczy sposób Jezusa Chrystusa.
Niepokalana Matka wiedziała, że swoją wielkość zawdzięcza łasce Bożej, dlatego uwielbiała Pana mówiąc: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię” (Łk 1,46-49).
