"Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski." (Mt
5,48) Oto Chrystusowe wezwanie skierowane do każdego z nas. Rozważmy, pod
jakim względem doskonałość Boga Ojca stanowi dla nas wzór.
— Być jak Ojciec niebieski, który daje wszystko
Wszystko otrzymaliśmy od Ojca, który nas stworzył: życie, uzdolnienia,
środki podtrzymujące nasze istnienie. Rodzice przekazali nam tylko życie,
natomiast naszym Stwórcą w całym tego słowa znaczeniu jest Bóg. On to bowiem
powołał do istnienia z nicości nasze duchowe i wieczne "ja", nazywane
nieśmiertelną duszą. On stworzył dla nas ziemię, aby była naszym domem,
opiekuje się nami, prowadzi nas do celu ostatecznego.
Stać się doskonałym na podobieństwo Ojca niebieskiego dla rodziców znaczy
przekazywać życie i troszczyć się o nie. Dla tych zaś, którzy nie zostali
powołani do rodzicielstwa, naśladowanie Ojca — to ustawiczna troska o
wszystko, zwłaszcza zaś o ludzi, którzy zostali postawieni na naszej drodze
życiowej.
—
Przebaczać tak, jak
czyni to Bóg, nasz Ojciec
Bóg jest Bogiem bogatym w miłosierdzie, gotowym zawsze przebaczyć. Tę Boską
cechę ukazuje nam przypowieść Jezusa o niemiłosiernym dłużniku, który sam
uzyskał od króla darowanie wielkiego długu, lecz nie chciał wykazać się
dobrocią wobec swojego dłużnika i kazał go wtrącić do więzienia.
"Gdy [król] zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był
winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan
kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług
odzyskać. Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: Panie, miej cierpliwość
nade mną, a wszystko ci oddam. Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i
dług mu darował. Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług,
który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: Oddaj, coś
winien! Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: Miej cierpliwość nade
mną, a oddam tobie. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do
więzienia, dopóki nie odda długu. Współsłudzy jego widząc, co się działo,
bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło.
Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: Sługo niegodziwy! Darowałem
ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był
ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą? I uniesiony
gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda.
Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z
serca swemu bratu." (Mt 18,24-35)
Pouczenie przypowieści jest jednoznaczne: kto chce być doskonały, jak
doskonały jest Ojciec niebieski, ten powinien przebaczać bliźnim.
