NAUCZANIE PAPIEŻA FRANCISZKA
KRÓL
Chrystus Królem
Jezus nie zaprzecza, że jest królem
Gdy wjeżdżał na osiołku do Jerozolimy, pozwolił ludziom ogłaszać siebie królem (por. Łk 19, 39-40). Przed Piłatem jednoznacznie wyznaje, że jest królem, ale innym, niż on myśli. Powiedział mu: „Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd. Piłat zatem powiedział do Niego: A więc jesteś królem? Odpowiedział Jezus: Tak, jestem królem.” (J 18,36-37)
Król zupełnie inny niż władcy tego świata
Tłumy okrzykujące Go królem nie rozumiały jednak jeszcze, jaki naprawdę to król. Jezus jest innym królem niż ci, którzy panują w różnych krajach na ziemi. Jest królem „upokorzonym, wzgardzonym, ukrzyżowanym dla naszego dobra.” (Hom. 24.03.2013) Do Jerozolimy wjeżdża „na osiołku, nie ma dworu, który za nim podąża, nie jest otoczony wojskiem – symbolem siły. Przyjmują go ludzie pokorni, prości. Jezus nie wkracza do Miasta Świętego, by otrzymać honory przysługujące władcom doczesnym, sprawującym władzę, panującym. Wkracza, aby być ubiczowanym, znieważonym i zelżonym, jak zapowiada w pierwszym czytaniu Izajasz (por. Iz 50, 6). Wkracza, by otrzymać koronę cierniową i razy, dostać purpurowy płaszcz, Jego królestwo będzie przedmiotem drwin. Wkracza, aby wyjść na Kalwarię, niosąc kawał drewna.” (Hom. 24.03.2013)
To król ukrzyżowany dla wiecznego dobra tych, którzy utworzą Jego królestwo
„Jezus wkracza do Jerozolimy, aby umrzeć na Krzyżu. To tutaj właśnie jaśnieje to, że jest królem zgodnie z zamysłem Boga: Jego tronem królewskim jest drzewo Krzyża!” (Hom. 24.03.2013) Chrystus jest Królem posiadającym władzę Boga, „który staje w obliczu zła świata, grzechu, zniekształcającego oblicze człowieka. Jezus bierze na siebie zło, brud, grzech świata, także nasz grzech, i go obmywa. Obmywa go swoją krwią, miłosierdziem, miłością Boga”. (Hom. 24.03.2013)
Chrystus-Król uczy nas służenia i miłowania aż po krzyż
„Wszyscy jednak wiemy i wiecie o tym dobrze także wy, że Król, za którym idziemy i który nam towarzyszy, jest bardzo szczególny: jest to Król, który kocha aż po krzyż i który uczy nas służenia, miłowania”. (Hom. 24.03.2013)
(Redakcja artykułu: 19 czerwca 2013, ks. Michał Kaszowski)