NAUCZANIE PAPIEŻA FRANCISZKA
ABBA-OJCIEC
Bóg naszym Abba-Ojcem, tatą
W jednej ze swoich środowych katechez papież Franciszek przypomniał piękną prawdę, której jednak nie można przeżyć ani zrozumieć bez pomocy Ducha Świętego. Tę mianowicie, że Bóg jest naszym najlepszym, najczulszym Ojcem, który z ogromną miłością i serdecznością traktuje nas, swoje dzieci. Papież odwołał się do św. Pawła, który w Liście do Rzymian napisał: „Otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!»”. (Rz 8, 15). Papież wyjaśnił następnie: „I to właśnie Duch, którego otrzymaliśmy w czasie chrztu, uczy nas, pobudza nas do mówienia Bogu: „Ojcze” lub lepiej „Abba – Ojcze”. Taki jest nasz Bóg – Abba, Ojciec”. (Katecheza 10.04.2013) Papież wyjaśnił, dlaczego św. Paweł nazwał Boga czułym określeniem „Abba”: bo Bóg jest ojcem, a wręcz „jest tatą, nasz Bóg jest tatą”. (Katecheza 10.04.2013)
Tata, tatuś - to właśnie oznacza słowo „Abba”. Jednak tylko ci, którzy otrzymali Ducha Świętego i nie odepchnęli Go przez swój sposób życia, rozumieją, jak bliski jest dla nich Bóg, i potrafią się zwracać do tej wszechmocnej Istoty z ogromnym zaufaniem i bez lęku, mówiąc Mu, Abba-Tatusiu, kocham Cię, uwielbiam Cię, dziękuję Ci, pomóż mi, bo jesteś przecież moim najlepszym Tatą, Abba, Ojcem... Potrafią się w taki sposób zwracać do Boga, chociaż wiedzą, jak potężną i wielką jest On istotą, jak ogromny jest Jego Boski majestat.
Jeśli ktoś nie pozwala Duchowi Świętemu działać w sobie – zwłaszcza jeśli tłumi w sercu rozlewaną przez Niego Jego miłość (por. Rz 5.5) – to nie rozumie, jak bliski nam jest Bóg, i nie potrafi się zwracać do Niego z dziecięcą ufnością. Więcej nawet – taki sposób odnoszenia się do Boga gorszy go.
Bóg-Abba po ojcowsku traktuje nas, swoje dzieci
Sposób traktowania nas, ludzi, dowodzi, że Bóg - najpotężniejsza Istota, której wielkość mogłaby wzbudzać lęk i przerażenie - jest dla nas Ojcem-Abba, czułym, serdecznym, miłosiernym Tatą. Papież tak wyraził tę radosną prawdę: „Bóg zaś traktuje nas jak dzieci, rozumie nas, przebacza nam, obejmuje i kocha nas, także wtedy, gdy błądzimy. Już w Starym Testamencie prorok Izajasz stwierdził, że nawet gdyby matka zapomniała o swoich dzieciach, Bóg o nas nigdy nie zapomina, w żadnym momencie (por. 49, 15). I to jest piękne!” (Katecheza 10.04.2013)
(Redakcja artykułu: 15 czerwca 2013, ks. Michał Kaszowski)